Cobus !!!    . . . en zijn VIRUSsen

Vanaf de laatste dag van 1952, ben ik opgevoed en groot geworden in ’t Brabantse. Geboren aan de Limburgse grens maar op m’n 4e verhuisd naar Breda. Hele leuke actieve jeugd gehad en na ’t voortgezette onderwijs op de KTS aan ’t werk gegaan als leerling automonteur. In die tijd met vrienden vooral de Soulmuziek gevolgd. Bij ’t stappen was dan ook Soul de voertaal. Van de ene Soultent in Breda “Riche” naar de andere in Roosendaal “Occotorro”  Het heen en weer rijden ging toen nog op de brommer, Puch met hoog stuur. Op 22-2-1970 gingen we, niet verkleed want dat deden we niet, naar het inhalen van de Prins Carnaval in Bergen op Zoom. We kwamen in een dancing en daar was ook ’n meisje uit Roosendaal, die ik kende van Occotorro. We zijn nooit meer uit elkaar gegaan. Februari 1972 moest ik in Utrecht opkomen voor m’n dienstplicht. Daar, na de opleiding overgeplaatst naar …………… en daar ongeveer 12 mnd als monteur van de AMX gewerkt. Geweldige tijd gehad en erna weer gewoon als monteurtje bij Vriens in Breda gaan werken. Daar ik dat niet wilde doen tot aan m’n pensioen, op zoek naar wat anders. Goed voorbeeld doet goed volgen !  Kreeg nogal wat positieve info van m’n broer en gesolliciteerd bij de politie. Door omstandigheden kwam ook ik in Delft terecht en daar heb ik nooit spijt van gehad, integendeel zelfs, bijna spijt dat ik “moest” stoppen. Ik ben er 42 jaren blijven hangen en heb diverse functies, altijd in uniform, doorlopen. Het echte politiewerk lag voor mij op straat.  Kort gezegd; eerste vijf jaar op straat en heel snel al motoragent. Ook ingedeeld bij de ME, eerst als groepslid, later als chauffeur commandoauto. Na die eerste jaren 5 jaar op de meldkamer en vervolgens terug, mentor op de ploeg en gelukkig opnieuw ’n plekkie op de motor.  Daar ben ik pas afgestapt toen ik zelf het initiatief heb genomen om bij de politie op de Mountainbike te gaan werken. De erg fraaie Delftse binnenstad met veel grachten, smalle straatjes en een Station NS, was een “feestzaal” voor hangjeugd, dealers en gebruikers en andere overlastplegers. Daar was veel toezicht nodig en met een politieauto niet echt efficiënt. Een “echte” fiets zou ideaal zijn, eentje die je niet alleen kan gebruiken om van A naar B te komen maar ook als “gereedschap” en zelfs je “maatje” en dat was de Mountainbike. Plan gemaakt, collega’s erbij gezocht die me wilden helpen en zo ontstond een fabuleus Biketeam van 4 personen.  De Pilot bleek succesvol en inmiddels zijn de Bikers niet meer bij de politie weg te denken. Daar ik iets meer had met ’n fiets, hard fietsen maar ook technisch, werd ik gevraagd door IBT om de docenten te helpen bij het opleiden van personeel voor het werken op en met de Mountainbike.  Mijn laatste 15 jaren heb ik dan ook, naast het zijn van 2e man op de ploeg, op en met de mountainbike doorgebracht. Met toestemming van m’n bureauchef draaide ik alle opleidingen mee als instructeur. Van mijn hobby m’n werk kunnen maken. Keuze om te stoppen (pensioen) heb ik zelf genomen. Iets eerder dan m’n gerechtigde leeftijd, maar 42 jaren waren lang genoeg en je weet vooraf niet hoe lang je na ’t stoppen, nog mag blijven. Op de laatste dag van 2017, inderdaad m’n 65e verjaardag, afscheid genomen. Onvergetelijk feestje, zo druk, zoveel collega’s en overal vandaan, niet willen missen. Ik geniet volop van m’n vrijheid, zou niet terug willen maar ik mis ze nog steeds !!!